Κοντοβάζαινα Αρκαδίας

"Μηηηηη το πετάς, θα το πλύνω και να βάλω μέσα νεράκι να το έχω κοντά μου, ή λάδι για το φαγητό και να το έχω εύκαιρο, κάτω από τον νεροχύτη". Πόσες φορές δεν έχουμε δει ένα γερόντι (όχι μόνο στην Επαρχία) να "φυλάει" (αφού ... ξεπλύνει) ένα πλαστικό δοχείο, για να το χρησιμοποιήσει ως αποθηκευτικό μέσο πόσιμου νερού, κρασιού, λαδιού κλπ Πολλές ! Σωστά ; Σωστά !  Προσωπικά έχω δει και πόσιμο νερό σε μπιτονάκι από υγρά φρένων .... που το είχε πλύνει καλά ο ιδιοκτήτης του (όπως με ... διαβεβαίωσε). Έλα όμως που τα πλαστικά μπουκάλια και κεσεδάκια δεν είναι για όλες τις συσκευασίες και αποθηκεύσεις αγαθών ; Αναλυτικότερα, στον πάτο των πλαστικών μπουκαλιών και των πλαστικών κουτιών (: κεσεδάκια) θα έχουμε προσέξει το σήμα της ανακύκλωσης, εντός του οποίου υπάρχει, είτε ένας αριθμός, είτε κάποια λατινικά γράμματα, όπως εμφανίζεται στον κατωτέρω πίνακα. Μέχρι προ ολίγων ετών, μας κορόιδευαν κάποιοι, πως ο αριθμός αυτός εκφράζει το πόσες φορές έχει

Σ ημείωση Κοντοβάζαινας : Επιμένω στο θέμα της Ανάβρας (εκεί όπου "οι 500 κάτοικοι ζουν σαν ... Κροίσοι, στο πιο πλούσιο χωριό της Ελλάδας και μοιράζονται μαζί μας το μυστικό της επιτυχίας τους)   και επανέρχομαι, καθώς είναι το χειροπιαστό παράδειγμα πως όλα γίνονται με την εμπλοκή των ντόπιων και την απεμπλοκή και την παραμέριση των συμφερόντων. Μικροκομματικών και προσωπικών. Θέτοντας ως πρωταρχικό παράγοντα την τοπική κοινωνία και το "αύριο" και όχι το "σήμερα", το αποτέλεσμα είναι διαχρονικό, ισχυρό και σταθερό να αντέξει τους όποιους κλυδωνισμούς. Αφού θυμίσω πως η Ανάβρα είναι σε ίδιο με εμάς υψόμετρο και σε ανάλογο με εμάς εδαφικό περιβάλλον, ως κλείσιμο του προλόγου θα παραθέσω το σχόλιο που αναφέρεται κάτω από το πρωτότυπο άρθρο και αφορά κυρίως την Κεντρική Διοίκηση : "όταν σας ρωτούν που βρήκατε τα λεφτά κύριε Τσουκαλά, απλά πέστε τους ότι δεν τα φάγατε". Τέλος, θα προσθέσω πως δίπλα στον κ. Τσουκαλά είναι και η σύζυγός του, κ. ΜΑ

Πως να ήταν άραγε η δημογραφική φυσιογνωμία του Δήμου Κοντοβάζαινας ... λίγο παλαιότερα ; Εκεί στο 1700 ; Στην απορία μας έρχεται να δώσει την απάντηση ο Πατριώτης μας Δρ. Χαράλαμπος Ν. Κάβουρας. Υ.Γ. σ.σ. απορίας άξιο είναι αν ο ζόφος που ζούμε θα "επιστέψει" ξανά τα μεγέθη στα ανωτέρω ή αν θα αυξηθούν ραγδαία οι μόνιμοι κάτοικοι (από τα σημερινά χαμηλά επίπεδα).

Νοσταλγικές γωνιές και ειδικά για όσους δεν μπόρεσαν λόγω των γνωστών κακουχιών της Πατρίδας να πάνε να προσκυνήσουν τα χώματα των προπατώρων. Τις φωτογραφίες έστειλε η Πατριώτισσα Αγγελική Νικολάου Κακούρη. Νερόμυλος

 Αν υπάρχει ένα σημείο που ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια του Αξιοθέατου στο χωριό μας, αυτό είναι το "Ιερό και Μαντείο της Αφροδίτης Ερυκίνης", (αντιγράφοντας τον τίτλο του συγγράμματος της αρχαιολόγου που το ανέδειξε, Χρυσούλας Καρδαρά), το οποίο λειτούργησε ως Λατρευτικός Χώρος κατά την αρχαιότητα. Γεγονός είναι πως στον Χώρο οι έρευνες και εκσκαφές είχαν αρχίσει πολλές δεκαετίες πιο πριν από την εποχή που Τον ανέδειξε η Χρ. Καρδαρά όμως, για αυτό το θέμα θα επανέλθουμε, σε άλλη ανάρτηση. Επί του παρόντος, δεν θα αναφέρω περισσότερα, αλλά θα περιοριστώ στην δημοσίευση του video που έστειλε ο Πατριώτης μας Παναγιώτης Θεοδωρόπουλος, όπου, με μεράκι αναδημιούργησε ψηφιακά τον Λατρευτικό Χώρο, έχοντας ως συμπαραστάτες του επιστήμονες καθηγητές.

Ευτύχησα να θυμάμαι την γιαγιά μου να στύβει, βράζει, λιάζει, αλατίζει και στο τέλος αποθηκεύει σε βάζα για να βγει ο χειμώνας. Γέλαγα τότε, αν και όταν στα κλεφτά έβαζα το δάκτυλο στην πάστα και δοκίμαζα, τρελαινόμουν από άπειρες μυρωδιές και γεύσεις που είχε το προϊόν.  Σήμερα, όλο και περισσότεροι διαπιστώνουμε πως η ζωή ήταν αυτή. Κοντά στο χώμα, τα φυτά, τις μυρωδιές και τον ήλιο δημιουργώντας και ζώντας υγιείς μέχρι τα βαθιά γεράματα. (Σημείωση 1. Η ανάρτηση αφορά όλους εμάς που δεν ξέρουμε ή όλους εμάς που βολευόμαστε με την αγορά (πανάκριβης και μη βιολογικής) ετοιματζίδικης σάλτσας πελτέ. Αφορά όμως και όσους δεν ... πρόλαβαν να ρωτήσουν τα γερόντια τους για τους τρόπους παρασκευής και φύλαξης τοματοπελτέ. ... για όλους τους (μέχρι "χθες") καλομαθημένους της πόλης.) (Σημείωση 2. λίγο πιο κάτω υπάρχει και μια πρακτική και απεικονιστική έκδοση του Υπουργείου Γεωργίας. Τότε που υπήρχαν γεωργία, υπουργεία και υπουργοί που λειτουργούσαν ως όφειλαν).

Δεν πάνε και πολλά χρόνια που ο κόσμος έλεγε "καλοκαιράκι έρχεται". Χρόνια που ζούσαμε μέσα σε πλάνη και κυρίως μέσα σε ευκολοπιστία και κοιτώντας ο καθένας τον εαυτό του, ζώντας μόνο και μόνο για το σήμερα, αδιαφορώντας για το αύριο. Των εαυτών μας και των επόμενων γενεών. Ευδαιμονία θεωρούσαμε ότι επικρατεί και ... επί γης ειρήνη σε αυτή την γωνιά του κόσμου, οδηγούμενοι από ιαχές επαγγελματιών του ... συνδικαλιστικού χώρου και από κραυγές του τύπου : θέλουμε να μας κάνετε ισχυρή κυβέρνηση για να φέρουμε το καλό στον τόπο μας. Στις τηλεοράσεις έπαιζαν σήριαλς του Φώσκολου όπου δεν μπορούσες να παρακολουθήσεις ποιος κοιμάται με ποια, στον τύπο επικρατούσαν περιοδικά του Κωστόπουλου με μόνιμο ρητό .... "πήδα ότι πηδιέται". Παράλληλα, δεν έλειπαν από την καθημερινότητα και απόψεις όπως "πες μου τι ΙΧ οδηγείς να σου πω ποιος είσαι". Και να, τα ΙΧ και να τα κοστούμια και να οι εκδρομές σε μέρη μακρινά και ονειρεμένα (που ήσαν πληρωμένες με καταναλωτ