Ἀναγνωστόπουλος Παναγιώτης (Ἀνδρίτσαινα περ.1790 - Ἀθήνα 1854) Τὸ 1816 μυήθηκε ἀπὸ τὸν Σκουφᾶ στὴ Φιλικὴ Ἑταιρεία καὶ τὸ 1818 συγκαταλέγεται στὰ σημαντικὰ στελέχη της. Τὸ 1819 ἀνέλαβε τὴ συγκέντρωση χρημάτων γιὰ τὸν ἀγώνα, στὸ Ἰάσιο καὶ τὸ Βουκουρέστι. Ἐφοδιασμένος μὲ συστατικὴ ἐπιστολὴ τοῦ Πατριάρχη Γρηγόριου τοῦ Ε´ προσπάθησε νὰ ἐξομαλύνει τὶς προσωπικὲς ἀντεγκλήσεις καὶ δυσχέρειες στὶς Παραδουνάβιες ἡγεμονίες. Συνεργάστηκε μὲ τὸν Δημήτριο Ὑψηλάντη καὶ μαζὶ ἦρθαν στὴν Ἑλλάδα μὲ πλαστὰ διαβατήρια. Πολέμησε στὴν Τριπολιτσά, τὸ Ναύπλιο, τὴν Ἀκροκόρινθο καὶ τὴ Στερεὰ σὲ συνεργασία μὲ τὸν Ὑψηλάντη καὶ τὸν Νικηταρά. Στὴν Γ´ Ἐθνοσυνέλευση ἀντιτάχθηκε στὸ ψήφισμα γιὰ ἀγγλικὴ προστασία. Ἀνέλαβε διοικητικὲς θέσεις στὴν περίοδο τοῦ Καποδίστρια καὶ τοῦ Ὄθωνα. Πέθανε τὸ 1854 ἀπὸ τὴ χολέρα ποὺ εἶχε μεταδοθεῖ στὴν Ἀθήνα ἀπὸ τὰ ἀγγλογαλλικὰ στρατεύματα.